Ik coachte mijzelf en durf nu anderen te coachen

Wat een reis, letterlijk en figuurlijk, wat ben ik dankbaar, trots en wat vertrouw ik er in dat alles goed komt, als jij het maar wilt, en als jij het maar doet. Dit is niet altijd zo vanzelfsprekend geweest voor mij, mijn reis naar binnen begon pas toen ik naar buiten ging. Lees hier een deel van mijn reis, en een deel mijn verhaal.

Thuis was ik bij uitstek de jongste, dit komt omdat mijn moeder verteld was niet meer zwanger te kunnen worden na mijn broer. Toen ze mee ging met haar zwangere zus naar de verloskundige bleek dit anders te zijn, mijn moeder was zwanger van mij. Ik had mijn moeder uitgekozen en wist dat ik in een veilig en fijn nestje terecht zou komen. Als kind was ik erg dromerig, ik begreep nooit zo goed waar iedereen het om me heen over had, en eerlijk gezegd boeide het me gewoon niet zo veel. Zo ben ik de rest van mijn kindertijd doorgevlogen, fladderend en niets vermoedend. Soms was ik wel wat onzeker, maar dit nam nooit de overhand in mijn dagelijks functioneren. Mijn moeder zorgde samen met haar vriend goed voor mij, en mijn vader was destijds even niet in beeld. Ik heb twee lieve broers, en één lieve zus, en ze bekommerde zich (nog steeds) op een goede manier altijd om hun kleine broertje.

Het gevoel wat ik hiervoor beschrijf, dat ik nooit zo goed begreep waar iedereen het over had nam in mijn pubertijd wel de overhand, ik begreep de wereld niet; waarom gebeurd dit? En wat zit hier achter? Ja, dit zijn natuurlijk vragen waar je nooit antwoord op krijgt. Dit gevoel maakte me onzeker, het gevoel van onbegrip naar de wereld, maar ook het gevoel dat niemand jou begrijpt. Naast dat ik gewoon een puber was, wou ik dit gevoel, en mijn onzekerheid onderdrukken, en begon ik te vluchten en te zoeken naar tijdelijke oplossingen. Hier heb ik flink wat keuzes gemaakt die me op dat moment niet hielpen en zag ik de oplossing in deze moment opnames van euforie, geluk en genot.

Ondertussen had ik alweer een aantal jaar goed contact met mijn vader, de afstand was groot maar dit hield ons niet tegen, we waren beste maatjes, maar een echte vader rol kon hij simpelweg niet op zich nemen. Mijn vader en ik lijken precies op elkaar, hij begreep de wereld ook niet, dit uitte zich bij hem ook in onzekerheid, en hij zag zijn oplossing in alcohol. Eén dag voor kerst overleed hij plotseling en werd ik 's ochtends gewekt met het nieuws; 'Lars, wordt wakker, er is iets ergs gebeurd, Papa is overleden.' Hoe hard het ook klinkt, is dit het verschil tussen mij en mij vader. Hij kon het helaas niet overzien, en ik kan dat wel.

Alle kind trauma's, trauma's uit vorige levens en van dit leven vergeef ik, accepteer ik en bedank ik door in mijn hart te kijken, naar mijn gevoel te luisteren en te beseffen dat je tegen komt wat je aan kunt. Het heeft mij gemaakt, en het zal mij nog verder brengen.  

De eerste stap naar het ontwikkelen van een onbeperkt potentieel is zelfacceptatie. Deze mantra/prayer kan je helpen jezelf precies te accepteren zoals je nu bent.

'IK BEN Volmaakt, compleet en heel.

Er ontbreekt niets aan mij.

IK BEN voldoende en genoeg, precies zoals IK BEN.

IK BEN puur en absoluut volmaakt in elk opzicht.

Ik vind mezelf leuk, ik hou van mezelf.

ik accepteer mezelf, ik omhels mezelf.

Ik hoef niets te veranderen.

IK BEN een uniek origineel.

Volmaakt, compleet en heel. IK BEN'

Bedankt dat je de tijd hebt genomen mijn blog te lezen, in de volgende lees je meer over mijn nomadische levensstijl, mijn achtergrond en meer.